Filterende tegelvloer geeft goede scheiding in dunne en dikke fractie

Bij de onderzochte filterende tegelvloer werden drainerende rubberen tegels van 1 meter bij 1 meter boven op een bestaande roostervloer gelegd. De urine liep als dunne fractie door de tegels in de kelder, en de feces werd als dikke fractie met een vouwschuif van de vloer in een grup geschoven en buiten de stal gestort.

De resultaten zijn voor de periode met aanzuren samengesteld op basis van een gedetailleerde stikstofbalans, aangevuld met emissiemetingen van ammoniak en lachgas. Voor de periode zonder aanzuren bleek de opgestelde stikstofbalans onvoldoende betrouwbaar, vanwege een te korte duur. Hierdoor kon er voor deze periode geen vergelijking gemaakt worden tussen de stal met tegelvloer en de referentiestal met roostervloer voor wat betreft de totale stikstofemissi, maar alleen voor het deel ammoniak en lachgas.

Bij alleen scheiden was de emissie van ammoniak en lachgas voor de stal met tegelvloer gemiddeld respectievelijk 53% hoger en 13% lager vergeleken met de referentiestal met roostervloer. De hoge emissie kwam vooral uit de kelder, als gevolg van het hoge ammoniumgehalte en de hoge pH van de dunne fractie. Gezien de hoge emissie is na 3 maanden besloten de dunne fractie te gaan aanzuren met zwavelzuur.

In de periode met aanzuren waren de emissies per stikstofvorm voor totaal-stikstof, ammoniak, lachgas, en stikstofgas respectievelijk gemiddeld 52%, 62%, 9%, en 40% lager voor de stal met tegelvloer vergeleken met de referentiestal met roostervloer. Deze reductie is zonder de stikstofemissie uit de opslag van de dikke fractie, die binnen enkele uren na uitscheiding uit de stal werd afgevoerd.

Scheiding van de mineralen uit urine en feces is een belangrijk doel van de tegelvloer. Tijdens het 9 maanden durende onderzoek werd gemiddeld respectievelijk 52%, 88%, en 22% van de uitgescheiden stikstof, fosfaat, en kali opgevangen met de dikke fractie, en de rest met de dunne fractie. Dat betekent dat het overgrote deel van de fosfaat met de dikke fractie werd opgevangen, en het overgrote deel van de kali met de dunne fractie. De koeien produceerden gemiddeld 32,9 kilo dunne fractie en 45,8 kilo dikke fractie per dag, wat respectievelijk door de vloer in de kelder liep of via de grup werd afgestort.

Tijdens de periode met aanzuren werden de tegels vervangen door een verbeterde versie, waardoor de urine beter kon weglopen. Uit onderzoek bleek dat de tegels nog verder verbeterd konden worden, waardoor deze minder urine vasthouden en er minder ammoniak kan vervluchtigen. De verwachting is dat bij gebruik van de verbeterde versie, in combinatie met aanzuren, de ammoniakemissie meer gereduceerd kan worden dan in de proef werd gemeten.

Meer informatie over het onderzoek is te lezen in het rapport 'Niveau en samenstelling van het stikstofverlies uit een melkveestal met filterende tegelvloer'.